کد مطلب:25372 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:24

گنجینه پرسمان » اديان و مکاتب

با توجه به آيه 26 مائده منظور از مكان مقدّس چيست؟ چرا قوم حضرت موسي(ع) به آن مكان ممنوع الورود بودهاند؟

مفسّران در مورد اين مكان نظريّات مختلفي ارائه دادهاند. بعضي آن را سرزمين بيت المقدّس و بعضي شام و بعضي ديگر اردن، يا فلسطين يا سرزمين طور ميدانند. اما بعيد نيست كه منظور از سرزمين مقدّس تمام منطقه شامات باشد كه با همه اين احتمالات سازگار است، زيرا اين منطقه به گواهي تاريخ، مهد پيامبران الهي و سرزمين ظهور اديان بزرگ بوده، در طول تاريخ، مدتها مركز توحيد و خداپرستي و نشر تعليمات انبيا بوده، به همين جهت نام سرزمين مقدّس براي ان انتخاب شده است. اما عامل محروميّت بني اسرائيل از ورود به ارض مقدس به مدّت چهل سال، خود آنان بودند. در حقيقت مجازاتي بود كه به خاطر تخلّف از دستورهاي حضرت موسي به آن مبتلا شدند، چرا كه رهبرشان حضرت موسي(ع) دستور داد به آن سرزمين وارد شوند، نيز تأكيد كرد كه از اين فرمان سرباز نزنيد وگرنه زيان خواهيد ديد، اما اينان سرپيچي كردند.(1)

پس حضرت موسي(ع) هم دستور ورود به ارض مقدّس را به بني اسرائيل داد و هم عاقبت زيانبار سرپيچي از اين دستور را متذكّر شد، ولي بني اسرائيل بر اثر ضعف و زبوني و ترس از جنگ و درگيري با حاكمان جبار و ظالم سرزمين مقدّس از اين دستور سرپيچي كردند و بهانه آوردند كه: اي موسي! در آن سرزمين جمعيتي ستمگرند و ما هرگز وارد آن نميشويم مگر آنها خارج شوند. اگر آنها خارج شوند، ماوارد خواهيم شد.

نيز گفتند: اي موسي! تو و خدايت برويد با حاكمان ستمگر جنگ كنيد، ولي ما در جنگ شركت نميكنيم و همين جا مينشينيم. هر وقت تو و پروردگارت در اين نبرد پيروز شديد، به ما خبر دهيد.(2)

بنابراين بني اسرائيل زير بار جهاد آزادي بخش نرفتند و براي ورود به سرزمين مقدّس و بيرون كردن ظالمان و ستمگران از آن سرزمين اقدام عملي نكردند و از جان نگذشتند، در نتيجه خود را از ورود به آن سرزمين به مدّت چهل سال محروم كردند.

پي نوشتها:

1. تفسير نمونه، ج 4، ص 337.

2. مائده (5) آيه 20 تا 24.